Centrum Nauki Kopernik – centrum nauki założone w 2005 w Warszawie, którego celem jest promowanie nowoczesnej komunikacji naukowej. Zwiedzający mogą poznawać prawa nauki poprzez samodzielne przeprowadzanie doświadczeń na interaktywnych wystawach. (...) Wystawa stała, która znajduje się w Centrum Nauki Kopernik, składa się z kilkuset interaktywnych stanowisk umieszczonych w sześciu galeriach stałych: Świat w ruchu, Człowiek i środowisko, Korzenie cywilizacji, Bzzz!, Strefa światła, RE: generacja, Teatr Robotyczny.
Wczoraj miałem okazję być, zwiedzać, więc podzielę się kilkoma wrażeniami i zdjęciami, tym bardziej, że wejście do Kopernika nie jest wcale takie łatwe (nie ma przedsprzedaży biletów i trzeba swoje odstać w kolejce ... czasem kilkugodzinnej)
Wejście jest bardzo charakterystyczne - ogromna kolejka oczekujących. Wśród nich można przegapić gadającego robota:
Druga charakterystyczna rzecz -
Wahadło Foucaulta - podwieszona do sufitu "bujająca się" kula, która co kilkanaście minut przewraca ustawione dookoła znaczniki. Ok, tylko czego to dowodzi? Otóż:
Powolna zmiana płaszczyzny ruchu wahadła względem Ziemi dowodzi jej obrotu wokół własnej osi. Ze względów praktycznych wahadło Foucaulta musi być odpowiednio długie i ciężkie. Nazwa wahadła upamiętnia jego wynalazcę, Jeana Bernarda Léona Foucaulta, który zademonstrował je w lutym 1851 roku w Paryskim Obserwatorium Astronomicznym.
Przy kolejnym eksponacie nie zapoznałem się z instrukcją, więc nie wiem co to jest ani do czego służy, natomiast doświadczenie polega na takim ustawieniu soczewek względem strumienia światła, aby ... coś dawało (przepraszam ale tu dałem plamę
)
Sala grających instrumentów dętych - siadamy na krzesło obok instrumentu i w ten sposób sprawiamy, że gra. Trzeba się chyba pogibać trochę, żeby zagrać melodię (tak wnioskuję z obserwacji, bo sam nie siadałem)
Siatka perspektywiczna - ułatwia rysowanie trójwymiarowych przedmiotów na dwuwymiarowej płaszczyźnie. Można oczywiście samemu narysować widoczne bryły posługując się siatką. Obiekty powinny zmniejszać się wraz z ich odległością.
W kolejnym eksperymencie możemy sterować pracą kilku wiatraków i obserwować jak zmienia się kierunek poruszania się żaglówek, względem wybranego przez nas kierunku wiatru
Następna zabawka -
Fontanna HeronaSkłada się z trzech zbiorników umieszczonych na różnych wysokościach oraz łączących je rurek:
- zbiornik górny, otwarty – przy jego dnie znajduje się rurka, przez którą woda wypływa do zbiornika dolnego;
- zbiornik dolny, zamknięty – rurką ze zbiornika górnego wpływa do niego woda, wypierając powietrze, uchodzące przez rurkę umocowaną w górnej części zbiornika i prowadzącą do zbiornika środkowego;
- zbiornik środkowy, zamknięty – do niego jest wpompowywane powietrze uchodzące ze zbiornika dolnego; wypiera ono wodę przez rurkę mającą ujście nad zbiornikiem górnym – tworzącą fontannę.
Ogniste tornado - czyli dwa żywioły w jednym. Zamknięte w kontrolowanych warunkach, gdzie każdy może je wywołać i poobserwować. Na zdjęciu tego nie widać, ale jak się dobrze dołoży do pieca to faktycznie powstaje ognista spirala.
Trzy turbiny trzech wynalazców. Używane od setek lat w młynach, kuźniach i tartakach kota wodne, poruszane bystrym prądem strumieni i rzek w ciągu ledwie kilku dekad rewolucji przemysłowej XIX wieku przeobraziły się w nowoczesne turbiny. Dziś produkują one jedną piątą elektryczności wytwarzanej na świecie.
We współczesnych elektrowniach wodnych najczęściej stosowana jest turbina zaprojektowana w 1848 roku przez amerykańskiego wynalazcę Jamesa Francisa. Jej specjalnie ukształtowane łopatki kierują strumień po torze, który zawija się ku środkowi turbiny jak ślimak. To sprawia, że woda przyspiesza, a kiedy wylatuje z turbiny, ta - silą reakcji, obraca się w przeciwną stronę
Turbina wynaleziona w 1913 toku przez austriackiego inżyniera Viktora Kaplana należy do najbardziej udanych modyfikacji turbiny Francisa. Przypomina kształtem śrubę okrętową lub śmigło samolotu.
Lester Pelton - amerykański konstruktor, opatentował swą turbinę w 1889 raku W odróżnieni od turbin Fransisa i Kaplana, które działają na zasadzie reakcji, w turbinie Peltona woda czołowo uderza w łopatki. Mają one kształt czerpaków, które porywają ze sobą wodę nie pozwalając jej uciec.
I na tym kończę cz. I , jutro wrzucę kilka zdjęć z kolejnych instalacji.
Strona główna
Zaloguj się
Rejestracja